Verhaaltjes  van Sandra van Hek

 

Mijn verhaal  Fotoalbum  Samenvatting  In de media   

De Paarse Panda  Dicky & Dozy  In mijn hoofd  Deze maand   Kunztwerken  Mozaïekbankje

 

terug naar beginpagina

 Dit zijn verhaaltjes uit mijn dagelijks leven (nu met, en vroeger zonder longkanker)                 

   Soms wil ik meer schrijven op een dag maar dan wordt mijn verhaal wel erg lang, vandaar deze pagina

Hier vind je dus korte verhaaltjes, herinneringen, overdenkingen of belevenissen, mét foto's natuurlijk

Het laatste verhaaltje komt bovenaan, dus er zit verder geen volgorde in

Misschien handig om te weten dat ik tot 1989 een relatie had met Joop en tot eind 1997 met Peter

En dat ik nu al ruim 10 jaar gelukkig ben met André met wie ik op 15 augustus 2008 ben getrouwd

 

15-8-2008_1.JPG (106732 bytes)

15-8-2008: de laatste dag dat ik me écht gelukkig voelde. Dat klinkt dramatisch maar is realiteit. Heel misschien komen er nog dagen waarop ik me wéér zo blij voel maar voorlopig komt er een hoop kou, wind en regen aan dus ik ben bang dat ik nog een paar maanden geduld moet hebben. We gaan wel weer naar Barcelona en daar heb ik heel veel zin in. Ik probeer vrolijk te zijn en vaak gaat het moeiteloos maar de laatste tijd voel ik de tijdbom in mijn lijf harder tikken, niet meer zo rustig op de achtergrond als daarvoor. Ik ben dan ook weer begonnen met 'te doen wat gedaan moet worden' en ook al zijn dat dingen die met mijn einde te maken hebben, ik heb er soms best lol en zin in

6.JPG (3489 bytes)

Zomer 1961: de allereerste foto die van mij gemaakt is terwijl ik bij mijn vader op schoot zit. Twee verhaaltjes hieronder zie je de complete foto. Mijn vader is nu 81 en hij is degene waar ik al mijn hele leven heel veel van hou. Mijn vader is de goedheid zelve, altijd geweest. Vroeger deed hij alles voor ons, had 3 banen om het gezin draaiend te houden. Later werden wij collega's op de Indelingsraad van Defensie en het was erg fijn om hem daar zo vaak te zien. In de tachtiger jaren zat hij in de organisatie van feestjes in Amicitia Den Haag. Daar kwamen altijd heel veel mensen op af en er waren altijd optredens van bands uit die tijd (Nick McKenzie enzo...). Ik vond het altijd prachtig om hem te zien jiven! Die periode was volgens mij de leukste tijd uit zijn leven. Hij is in de loop der jaren steeds rustiger geworden en hij zegt niet zo veel meer, steeds minder en minder. Hij loopt langzamer, met een stok, soms met een rollator. Het enige wat niet is veranderd, is zijn eetlust. Dat heb ik dus van mijn vader want ook aan mijn eetlust mankeert niets

groene tomaten.JPG (11302 bytes)

9 oktober 2008: we hebben twee tomaten geplukt in de hoop dat ze thuis wél rood willen worden. In de kas aan de struik zitten er nog veel meer en allemaal even glanzend groen als deze maar rood worden, ho maar! Zelfs geen vleugje licht oranje! Een granny smith appeltje zou jaloers worden van deze mooie kleur. Ik heb dan ook veel te laat de zaadjes in de grond gestopt want ik was veel te druk met mijn bankje. Weer wat geleerd voor volgend jaar (ja, ik blijf positief) dus dan ga ik in het voorjaar al aan de slag. We hebben ook paprika's die eigenlijk oranje moeten worden maar ze zijn nu nog zo klein als dikke augurkjes maar geduld is een goede zaak en met groene paprika's kan ik wel wat inde keuken, maar of ik ook een recept zal vinden voor groene tomaten?

Bennekom 1961.JPG (39593 bytes)

Zomer 1961: we waren zo te zien een dagje in Bennekom bij mijn oom Joop (die zal de foto wel hebben gemaakt) en tante Elly waar mijn oma bij inwoonde. Volgens mij v.l.n.r. op de achtergrond: Oma (moeder van mijn vader), tante Elly (zus van mijn vader), mijn moeder en mijn vader met mij op schoot. Dan v.l.n.r. neef René, nichtje Inge, neefje Roland, nicht Heddy en broer Jeffrey en op de voorgrond mijn broer Humphrey, neef Rolf en broer Stanley. In die tijd kwamen we best vaak in Bennekom maar ook in Ede want daar woonden ook ooms, tantes, neefjes en nichtjes maar dan van mijn moeder's kant. Dan zitten mijn zus Jessica en broertje Barry nog in de pijpleiding want zij kwamen pas in 1962 en 1965. We hebben met zijn achten in een piepklein flatje gewoond aan de Hendrick de Keyserweg en toch heb ik daar leuke herinneringen aan, maar toen we in 1966 gingen verhuizen naar een eengezinswoning aan de Frederik van Eedenlaan was dat toch ook wel erg leuk. Ik heb daar tot mijn zestiende jaar gewoond, toen ging ik het huis uit. Misschien een beetje jong maar ik was dan ook heel snel zelfstandig. Mijn ouders wonen er nog steeds en worden voornamelijk door Jessica, Kim en Mandy geholpen met boodschappen doen, doktersafspraken en andere uitstapjes. Gelukkig wonen we bijna allemaal in de buurt en is het erg gezellig als we elkaar treffen in ons ouderlijk huis, vooral rond etenstijd

 

Blijdorp.JPG (49933 bytes)

Voorjaar 1962 maar het kan ook zomer of najaar 1963 zijn: ik ben met mijn familie in Blijdorp (denk ik) en wordt gedragen door mijn tante Peggy. Je kunt zien dat ik erg blij ben, zeg maar zorgeloos, en dat ik nog geen idee heb van wat me te wachten staat qua school, werk, liefde en ziek zijn. Dit was een van de gelukkigste perioden in mijn leven en ik kan niet anders zeggen dat ik onwijs trots ben op mijn ouders dat zij zes kinderen hebben gekregen en hebben opgevoed tot beschaafde wezens. We zijn allemaal goed terechtgekomen en hebben bijna allemaal een goed contact met elkaar. De band met ooms en tantes is in de loop der jaren veel minder geworden, tot nul ongeveer, maar dat is logisch als je zelf een leven opbouwt. Maar als ik dan deze foto zie dan vind ik het heel leuk dat ik binnenkort onder andere deze tante weer zal zien op de tantes en nichtendag van de familie Vaessen-Driessen, en daar verheug ik me heel erg op!

20.JPG (10384 bytes)

zomer 1988: ik was 29 en in de bloei van mijn leven. Dit vind ik een van mijn mooiste foto's hoewel André altijd erg moet lachen om mijn Dolly Dots hoofd. Ik was gewoon hartstikke modern en volop aan het genieten van het leven maar André was toen pas 18, zat nog te blokken op het VWO en was nog helemaal niet op zoek naar mij, de vrouw van zijn leven! Ik zal eens een foto scannen van hem uit 1988, dan gaan we eens kijken wie er het laatst lacht, hahaha!!!

15-8-2008.JPG (50800 bytes)

15-8-2008, onze trouwdag: ik was die dag de gelukkigste vrouw op de hele wereld, en eigenlijk ben ik dat nog steeds, hoe raar dat ook klinkt voor iemand die ongeneeslijk ziek is. Zeker nu ik 'bijna geen last meer heb' van de bijwerkingen van Tarceva en dagelijks leef van de liefde zul je mij niet horen klagen. Tegen de tijd dat ik echt ernstige klachten krijg zal ik vast veel minder vrolijk zijn, maar nu geniet ik volop van het leven wat nog voor ons ligt. Vorig jaar zagen wij het veel minder zonnig in dan nu, ook al is er qua diagnose en prognose niets veranderd, maar het is gewoon waar: alles went, dus hebben André en ik nu het plan om volgend jaar op 15 augustus weer een feestje te geven. Hoop doet leven, toch? 

13.JPG (55544 bytes)

1971: maar dat is een gok want ik denk dat ik op deze foto ongeveer twaalf ben. Ik mocht met een bevriende familie mee naar een bos en de vader des huizes had een indrukwekkend fototoestel en talent voor het vinden van mooie achtergronden. Toen ik de foto voor het eerst zag was mijn eerste reactie: wat een mooie boom maar wel jammer dat ik er voor sta. Nu kijk ik er anders tegenaan; ik sta er op als een beetje houterige blakende bijna-tiener en de blik in mijn ogen is een mengeling van verlegen en brutaal. Dat laatste ben ik nog steeds hoewel ik in uitzonderlijke gevallen ook nog wel eens verlegen kan worden, maar dat ziet alleen André. Hij kan soms een tijdje zo naar me staren dat ik er verlegen van word. Best schattig vindt hij dat

met Nicolette.JPG (103580 bytes)

9 augustus 2008: samen op de foto met Nicolette, mijn vriendin door dik en dun en weer en wind. Wij kennen elkaar nu bijna 20 jaar en al die jaren, maar met name het afgelopen jaar, is zij een echte vriendin voor mij. Ze is onze weddingplanner en ze heeft het er maar druk mee. Daarnaast bakt ze onze bruidstaart én ze heeft mijn vrijgezellenuitje georganiseerd, dus ze heeft niet echt stilgezeten de laatste weken. En ze heeft ook nog een man, een kind én een baan. Er zijn mensen die doen lief maar Nicolette ís lief, en dát is het grote verschil!

01082008_3.JPG (51539 bytes)

2006: ik kocht dit Delftsblauwe spaarvarkentje bij De Porceleijne Fles met de bedoeling om het stuk te slaan voor een mozaïekwerk. Iedereen die het zag vond het zonde en zielig om zo'n mooi ding zomaar kapot te slaan. Ik heb er in totaal dan ook 3 gekocht. Nina heeft de eerste geadopteerd (overgenomen voor 5 euro), de tweede staat bij me thuis (ik kon het ook niet over mijn hart verkrijgen om met een hamer...) en dit is dus de derde. Tuinbuurman Dick heeft hem netjes in stukken gezaagd en nu steekt hij met kop en kont uit mijn mozaïekbankje en vind ik dit het allerleukste deel van mijn hele bankje. Nu maar hopen dat hij weer, wind en winter overleeft

Vaessen familiefoto 1987.jpg (155993 bytes)

zomer 1987: met zijn allen op de foto. Dit is de familie van mijn moeders kant. De namen zijn Vaessen, Driessen, Markus, Kooiman, van Hek, Wouda en een naam die ik niet mag noemen. Zeven personen van de foto zijn er niet meer, of ik moet iets gemist hebben, en ruim voordat de foto gemaakt werd waren opa John en tante Emma al overleden. Met de meeste familieleden heb ik geen contact meer, hoewel er nu via Hyves wel weer een paar nichtjes boven water zijn. Binnenkort organiseer ik een tantes- en nichtjesdag bij ons in de tuin dus dan kunnen we elkaar eens goed bekijken na 20 jaar en misschien inspireert dat wel tot een grotere reünie

 Andre 28-5-2008.JPG (72780 bytes)

28 mei 2008: mijn grote liefde André zoals ik hem graag zie: in de tuin, aan de telefoon (privégesprek zo te zien), met een roos in zijn hand (voor mij denk ik) en op tafel zijn gehoorbeschermer voor als hij gaat houthakken, hoewel dat niet helemaal klopt met de outfit die hij aanheeft. Het is droog, er brandt een lekker vuurtje op tafel, we hebben thee gedronken en ik ben in de buurt want mijn telefoon ligt op tafel en ik maakte de foto. Ik ben hartstikke gek op hem en ontzettend trots dat ik zijn grote liefde ben. In de afgelopen tien jaar is hij wel een stuk grijzer geworden (door mij denk ik) maar het staat hem hartstikke goed. Ik vind André onwijs lief, leuk en lekker. We knuffelen en kroelen heel veel, hebben dezelfde humor en kunnen samen héél gek doen (vooral rare dansjes, en dat is dan echt niet geschikt voor publiek want zelfs Pippi kruipt al weg van pure schaamte). Volgens mij ben ik verliefd

bruidsmeisje.JPG (27543 bytes)

31 oktober 1962 en ik mocht bruidsmeisje zijn bij Oom Hans en tante Tineke. Binnenkort ben ik zelf de bruid maar ik zal er niet zo slank, charmant en stijlvol uitzien als mijn tante op deze foto. André en ik gaan vrij casual 'ja' zeggen tegen elkaar. Hoewel ik nu wel vind dat ik er erg schattig uitzie in een wit jurkje. Mmmmm, misschien toch nog even een beetje gaan shoppen voor zo'n paar witte sokjes

mei 98.JPG (22438 bytes)

mei 1998: André en ik hadden een welles-nietes-relatie. Eigenlijk geen relatie maar we zagen elkaar iedere week en later iedere dag. We konden niet van elkaar afblijven en konden niet zonder elkaar. En maar ontkennen hè? Ik kookte erg lekker en we vonden elkaar erg lekker maar nóg wilden we eigenlijk niet verder met elkaar. Stom hè? Gelukkig kwamen we er achter dat we eigenlijk een heel leuk setje zijn en sindsdien zijn we helemaal heppie de peppie met elkaar. Na 10 jaar en ook nu ik ziek ben en er echt niet altijd even florissant bij loop kijkt hij altijd naar me alsof ik de mooiste en de liefste ben van de hele wereld. Dat ben ik voor hem waarschijnlijk ook en dat maakt mij heel gelukkig! En ik zou met niemand op de wereld van leven willen ruilen,óók niet als ik daardoor beter zou zijn

22.JPG (27477 bytes)

zomer 2002: tijdens de verbouwing van het Bagijnhof. André liet mij leuke klusjes doen zoals zagen, schuren en isolatiemateriaal snijden. Soms vond ik het echt niet leuk want ik zat altijd onder het stof. Ik had wel eens de behoefte om in een jurkje te flaneren maar dat duurde nooit lang want er moest geklust worden. We hebben leuke tijden beleefd daar op zolder maar ook minder leuke maar over het algemeen heb ik er een goed gevoel aan overgehouden. Ik vind klussen nog steeds leuk, het is alleen jammer dat er niet veel te klussen valt. Het mozaïekbankje metselen vond ik erg leuk om te doen maar samen (met regelmatige hulp van schoonouders) een huis verbouwen vond ik stoer. Het huis is direct na de verbouwing verhuurd en alles ziet er nog steeds netjes uit. Toch knap van ons

20c.JPG (14971 bytes)

zomer 1979: ik werkte bij Nutricia in Zoetermeer op de afdeling facturering. Ik was 20 jaar en behoorlijk kippig, vandaar die grote bril. Hoe groter hoe beter was hartstikke hip in die tijd ook al rustte het montuur op mijn wangen. Die jurk heeft mijn oma Djien voor mij meegenomen uit Indonesië en ik droeg hem vaak en graag die hete zomer. Ik woonde toen met Joop samen in Zoetermeer in een vierkamer appartement. Ik ben nu 29 jaar verder maar heb nooit meer zoveel woonruimte gehad als toen in Zoetermeer. We zijn er weer vertrokken uit pure heimwee naar Delft en daar heb ik nooit spijt van gehad

luchtfoto.JPG (180633 bytes)

8 mei 2008: Gerrit kwam langs om foto's te maken van ons in onze tuin voor de trouwkaart. Op deze foto is de vijver nog zo troebel als erwtensoep en staat er nog niet zoveel in bloei als nu (21 juni), maar de boodschap is duidelijk: dit is onze tuin, hier zijn wij blij en hier trouwen wij! Op 15 augustus om 15.00 uur om precies te zijn. Op de foto lijkt de tuin kleiner dan hij in werkelijkheid is. We gaan proberen om met 60 tot 65 personen te proosten en te feesten. De selectie maken was best moeilijk want we wilden wel het dubbele aantal personen uitnodigen maar dat is helaas niet mogelijk op deze beperkte ruimte. En nu maar hopen dat het weer meezit

Sannie op zee.JPG (28886 bytes)

juni 2004: ik was met Anita en Angelique op vakantie in Marmaris (Turkije) en het was heerlijk! We deden niet veel meer dan op een strandbed liggen (onder een parasol!), regelmatig omdraaien, verse jus d'oranges en broodjes bestellen, beetje dobberen op zee en lekker uit eten! We zijn ook een keer naar een marktje geweest en Angelique en ik zijn een paar keer gaan stappen (was erg leuk, dat weet ik nog) terwijl Anita aan de boemel was met haar vriendje. Ik miste André wel, dus ik heb een paar keer met hem gechat vanuit een internetcafé en gebeld met Angelique's telefoon. Een week later kwam hij ons weer ophalen van vliegveld Maastricht (ja ja, lekker logisch vanuit Delft, maar wel goedkoop, denk ik, want waarom...) en toen zag ik hem vanuit de verte heel enthousiast zwaaien met Pippi op zijn arm! Toen was ik helemaal blij dat ik er weer was. Dat was gelijk mijn laatste vakantie zonder André en zeker nu wil ik geen dag meer zonder hem zijn

 

longen in 2005 en 2007.JPG (34658 bytes)

mijn longen: links in 2005 en rechts in 2007: ik heb een duidelijke omschrijving gevonden van wat ik nu eigenlijk heb: bronchioloalveolaircelcarcinoom (BAC) is een tumor die in het longweefsel ontstaat. Het is een weinig voorkomende longtumor, waarvan roken zeker niet de oorzaak is. Deze BAC komt iets vaker bij vrouwen dan bij mannen voor en ook vaker bij niet-rokers dan bij rokers. De benaming is een beschrijving van hoe de tumor eruit ziet. Hij groeit langs de kleinere luchtwegen (bronchiolen) en langs de longblaasjes (alveoli). De tumor wordt geclassificeerd onder de niet-kleincellige carcinomen, subtype adenocarcinoom. Hier is het BAC dan een sub-subtype van. De tumor kan plaatselijk voorkomen en is dan met een operatie in een groot aantal van de gevallen te verhelpen. Soms komt de tumor ook over een groot gedeelte van een long voor en in enkele gevallen in beide longen (bij mij dus...). In deze gevallen is behandeling met chemotherapie in zijn algemeenheid niet succesvol, wel zijn er een aantal patiënten beschreven die goed reageerden op Erlotinib (Tarceva)   ik dus :) hoewel ik er ook van overtuigd ben dat mijn positieve kijk en levenswijze zeker bijdragen. Tarceva en ik versterken elkaar zodat ik misschien nog een tijdje meekan!

mei 2008: we gingen eten bij Hans en Yvonne, mijn schoonouders, en ook Astrid, Nedim, Melissa en Sylvana waren daar. Na afloop kregen Melissa en Sylvana kralen die je later aan elkaar kunt strijken. Nou, dat soort speelgoed was er niet 'in mijn tijd', dus dat wilde ik ook wel proberen. De enkele keer dat we met zijn allen uit eten gaan, en de kinderen krijgen een kleurplaat, dan wil ik ook altijd kleuren, en meestal krijg ik er dan ook een. In het begin vond iedereen dat maar raar, maar nu zijn ze eraan gewend dat ik graag bij de kinderen zit en me dan altijd prima vermaak
oktober 1995: ik was met Nicolette op rondreis door Florida en the Key's en als toetje nog 4 dagen een superdeluxe cruise naar de Bahama's. Dit is op Paradise Island waar ik in een bassin een dolfijn mocht voeren. Het was inderdaad 'dol fijn' om daar met een dode vis in je mond (hij was al een tijdje dood, dus hij stonk) samen met nog een paar andere mensen en een aantal dolfijnen te zijn, maar het aaien van zo'n mooi dier vond ik onvergetelijk. Flipper voelde zo zacht en glad. Het was een heel leuke. vrolijke vakantie maar vooral dit onderonsje maakte het heel erg bijzonder voor me
oud en nieuw 2005/2006: André en ik waren bij Peter en Desirée waar het reuze gezellig was en daar konden we ook karaoke doen. Nou dát wilden we wel eens proberen, dus wij achter de microfoon en blèren maar. Wij hebben in ieder geval erg gelachen (anderen om ons heen ook, geloof ik), ook al klonk het voor geen meter, misschien was het juist daarom zo leuk om te doen. Binnenkort gaan we het nog een keer proberen, ergens in Amsterdam, op de eerste donderdag van juli (yes! eindelijk eens lekker rookvrij uitgaan!) karaoke'en dus, en Jessica, mijn zussie gaat mee. Leuk! Daar heb ik nu al zin in!
januari 1991 maar het kan ook 1992 zijn of 1990: ik was in ieder geval in Oostenrijk en probeerde te skiën wat best vaak lukte maar net zo vaak niet. Het was het jaarlijks wintersportreisje dat door de personeelsvereniging van het Gak werd georganiseerd. Ik ben zeker twee keer mee geweest en was beide keren best enthousiast, maar sport en ik, dat klikt niet zo, dus daarna heb ik nog maar één keer op de ski's gestaan; met André in de Pyreneeën en toen ben ik maar een enkel keertje de heuvel afgegaan. Ik voel me lekkerder en veiliger op een terrasje met een boek; dat is trouwens ook beter voor degenen die wél kunnen skiën

 

maart 1999 (denk ik): het was in ieder geval op mijn afscheidsfeestje van het Gak. Ik had ontslag genomen om voor de Dierenbescherming te gaan werken als eerste betaalde kracht. Ik kwam daar voor 25 uur per week op de loonlijst en daarnaast zou ik er nog eens 25 uur onbetaald werken. Dat heb ik maar anderhalf jaar volgehouden want het was vooral rond Dierendag erg druk en werkte ik soms 70 uur per week. Ook organiseerde ik tot tweemaal toe een groot evenement op de Markt in Delft om leden en vrijwilligers te werven en dat kostte me ook heel veel tijd en energie. Ik werkte vanuit huis en had daar dan ook de telefoonaansluitingen dus internet, e-mail, fax maar vooral de telefoon (ook mobiel) ging de hele dag door. Ik was alleen nog maar bezig met dierenleed en daar lag ik vaak van wakker. Na mij heeft er nooit meer iemand zoveel onbetaald werk verricht in die functie, maar ik zag het dan ook meer als een roeping dan als een baan

 

augustus 1988: dit zijn 6 neefjes en nichtjes: daarna zijn er nog drie geboren, nl. Ramon, Julia en Ritchie. Deze foto is gemaakt op de dag dat Hummie en Carla (mijn broer en schoonzus) gingen trouwen en zo te zien vinden ze dat erg leuk. Van links naar rechts: Kim, Fabienne, Mandy, Michel, Marvin en Gilbert. Met de ene ga ik meer om dan met de ander. Drie wonen er in Alkmaar dus dan is het contact al gauw minder, helaas. Gelukkig is er zoiets als Hyves, dan blijven we toch op de hoogte. En we zien elkaar regelmatig op verjaardagen; altijd gezellig zo'n grote familie, want als iedereen er is komen we algauw op 22 personen

 

27 april 2008: ik schrijf nu al enkele maanden bijna dagelijks een stukje uit mijn leven en op deze pagina doe ik er als bonus nog een fotoverhaaltje bij. Ik weet dat heel veel mensen mijn stukjes lezen maar ik zou ook graag willen weten wie dat dan zijn. In ieder geval van de mensen die ik ken. Dus laat mij niet met vraagtekens zitten, dat is namelijk een kleine kwelling voor nieuwsgierige typjes zoals ik, en stuur me een berichtje. Ik word altijd erg blij van mailtjes, zeker als ze uit onbekende hoek komen. Klik hier voor een mailtje naar mij. Doe nou maar, het is toch helemaal niet moeilijk? En je doet mij er écht een groot plezier mee...

 

22 april 2008: we reisden vanuit Rome door Umbrië, een prachtig stukje Italië, maar door al die groene glooiingen had ik steeds het idee dat er een Teletubby tevoorschijn zou springen, wat dus niet is gebeurd, want de opnames voor de Teletubbies, die waren natuurlijk in Zuid Engeland. Voor deze foto had ik de camera ingesteld op 10 seconden dus ik moest rennen, wat tegenwoordig niet meer erg vlot gaat. En toen had André ook nog bedacht om over een greppeltje te springen om meer heuvellandschap op de foto te krijgen, wat hij dus niet vertelde terwijl ik de camera aan het instellen was. Dus ik moest binnen 10 seconden óm de auto heen, over het greppeltje springen én ook nog eens proberen leuk op de foto te komen, maar al zeg ik het zelf, dat is ons heel goed gelukt!
 

1988, 1992, 1996? Geen idee, want de allerliefste van de hele wereld, mijn oma, zag er altijd zo uit. Wij kenden haar niet anders dan achter het fornuis de lekkerste gerechten aan het koekenbakken. Iedereen hield ontzettend veel van oma 'Djien' en het is dan ook niet gek dat vooral Jessica en ik heel wat keren vanuit Delft naar haar toe zijn gereden toen ze ziek was en in een verpleeghuis in Wageningen terecht kwam. Niemand op de hele wereld was zo onbaatzuchtig, lief, geduldig, zorgzaam, gul en tevreden als ons omaatje (ze kwam net tot mijn schouders denk ik). Ze was helemaal niet gelukkig in de laatste fase van haar leven in dat tehuis ook al maakte ze er het beste van. Mijn nicht Inge, neef Roland en mijn tante Elly woonden daar in de buurt en hebben zich volledig ingezet om het toch nog een beetje leuk te maken voor oma, maar zij wilde eigenlijk alleen nog maar naar Hugo, de opa die ik nooit heb gekend. Ik hoop dat mijn oma nu wel gelukkig is

 

28 februari 2008: met mijn vriendin Ineke die ik al 27 jaar ken. We waren hier op de verjaardag van Tineke. Ik heb Ien leren kennen toen ik nog met Joop was en wij op tafeltennis gingen bij DHC. Ien vroeg mij een partijtje te spelen en sinds die tijd zijn we vriendinnen. Het klikte eigenlijk gelijk maar dat is niet zo moeilijk bij Ien want het is gewoon een lief en leuk mens. Ze lacht altijd en hard ook, volgens mij kan ze niet eens zachtjes lachen. Ze is altijd in voor gekke uitjes (ze zegt altijd: "kan mij het schelen?" en "caramba!!!") dus a.s. dinsdag gaat ze ook mee bloemschikken, ook al gaat dat uit van mijn uitvaartbegeleidster. Tineke en Jessica gaan ook mee dus dat wordt dolle pret ook al hou ik helemaal niet van bloemschikken (6-4-2008)
22 maart 2008: met mijn ouders op mijn verjaardag. Mijn vader is 80 en mijn moeder 74. Ik werd die dag 49 jaar en ik vind het een raar idee dat ik waarschijnlijk eerder weg ben dan zij. Ze zijn allebei nog redelijk gezond voor hun leeftijd. Mijn vader heeft vorig jaar 2 tia's gehad en loopt nu met een stok, mijn moeder heeft te hoge bloeddruk en artritis maar ze leven tevreden samen en zorgen goed voor elkaar volgens mij. Als mijn vader net zo oud wordt als zijn moeder dan heeft hij nog heel wat jaren te gaan en mijn moeder is een ouwe taaie dus die wordt ook heel oud; en dat was ook hun bedoeling, samen oud worden
oktober 2003: Sylvana was nog erg jong en onbesuisd en Pippi nog niet zo heel erg assertief als nu. Als Sylvana aankwam dan dook Pippi weg maar als ze daar nét te laat mee was dan pakte Sylvana haar snel op vóórdat ze kon tegenstribbelen. Aan de blik in Pippi's ogen kun je zien dat ze dit niet leuk vindt terwijl Sylvana het duidelijk wél leuk vindt. Pippi is nu niet meer bang voor Sylvana en zit graag bij haar op schoot. Het is nu eerder andersom en duikt Sylvana wel eens weg als Pippi een beetje te druk is
31-12-2004: met André op vakantie in de Pyreneeën. Het was een bijzondere vakantie, ook omdat we oud en nieuw daar 'vierden' (wat de Fransen dus nauwelijks doen). We hadden toen nog vage plannen om naar Frankrijk te verhuizen dus waren hier en daar het land aan het verkennen. Deze zuidelijke regio beviel best goed, maar toen we weer in Nederland waren beseften we dat we toch wel heel erg gek zijn op Delft en onze familie en vrienden. Dus dat emigreren is er nooit van gekomen, gelukkig
juli 1980: in Torremolinos met Joop. We moesten helaas in de bouwvakvakantie en dat is én heet én duur. Ik had kort haar en woog 15 kilo minder dan nu. Het was onze eerste vakantie zo ver weg en ik was toen nog niet veel gewend. Het was echt bloedheet en ik was dan ook erg verbrand die vakantie, dat weet ik nog wel. En dat de badmeester mij wel leuk vond, dat weet ik ook nog. We zijn van daaruit 1 dag naar Marokko geweest, waar ik op een kameel heb gezeten en onder lichte dwang een tas heb gekocht. En we gingen een dag naar Marbella waar hele mooie grote boten lagen, daar heb ik nog foto's van. Het was in ieder geval een hele leuke vakantie maar ik ben daarna nooit meer in het hoogseizoen op vakantie gegaan
 

Dit is Pingu: een schattig pinguïnetje die allerlei avonturen beleeft in en op het ijs ergens op de zuidpool (denk ik). Tot voor kort iedere ochtend op tv maar daar zijn ze helaas mee gestopt. Nu ben ik helemaal weg van dit fimokleibeestje en zijn familie en vriendjes. Ik heb dan ook al 4 dvd's in huis maar heb er nog niet naar gekeken. Dat bewaar ik voor als ik een keer niet zo vrolijk ben. Pingu praat niet maar maakt altijd leuke geluidjes zoals "pupu" en "toetoe": lekker simpel, daar hou ik wel van. En hij heeft van die leuke flapvoetjes: als hij gaat lopen moet ik altijd erg lachen want zo loop ik ook een beetje, dat heb ik van mijn oma en van mijn vader. Geeft niks dus

 

Voorjaar 1994: voor de deur van mijn volledig nieuw ingerichte huis aan de Colombiahof in Delft. Peter en ik waren uit elkaar dus ik woonde daar alleen met Sacha, maar ik heb er hooguit een half jaar gewoond. Nergens heb ik zoveel last gehad van spinnen als in dat huis in Tanthof. Toen ik een keer terugkwam na een week vakantie zat er zo'n grote in mijn slaapkamer dat ik naar buiten ben gerend en heb mijn grote broer Stanley gebeld die hem buiten heeft gezet. Daarna heb ik Peter gebeld of ik weer bij hem mocht wonen. Dat was goed en toen hadden we weer verkering

 

Juli 1998: het eerste jaar met André op het strand van 's Gravenzande. Jammer dat ik nu niet meer in de zon kan door de medicijnen want anders verbrand ik levend. Ik zal het best missen om lekker te luieren op het strand met een drankje en een boek erbij. Dat is ook de reden dat we eigenlijk niet meer zo druk op zoek zijn naar een reisje want het liefst ging ik toch naar de zon, maar nu dus niet meer. Gelukkig hebben we het allebei erg naar ons zin in de tuin en vervelen we ons daar nooit. Ik heb hoedjes en we hebben hele grote parasols dus laat de zon maar weer komen!
 

26-2-2003: een paar uur na mijn ooglaserbehandeling lig ik in bed met de speciaal voor dit doel ontworpen zonnebril met daaroverheen nog een bril ter bescherming. De behandeling was een makkie en direct daarna zag ik álles. Drie uur later was de verdoving uitgewerkt en zag ik niets meer door de tranen die maar bleven stromen. Ik kon geen straaltje licht verdragen, zelfs niet de rode cijfertjes van mijn wekkerradio. André heeft me toen heel erg geholpen en zelfs 's nachts mijn ogen gedruppeld. Dat was heel erg lief want hij woonde toen op het Bagijnhof maar bleef voor deze gelegenheid bij mij slapen. Een paar lieve vrienden hebben mij die week gehaald en gebracht voor de controles. Mijn zicht werd langzaamaan beter en na een half jaar had ik goed zicht en tot vandaag ben ik dan ook erg tevreden. Ik zou het zo iedereen aanraden...

 

22 maart 1998: ik was jarig en kreeg heel veel kadootjes, waaronder deze viooltjes. Vandaag (10-3-2008) heb ik zelf een bak viooltjes gekocht, paarse, voor op het balkon. Waarschijnlijk zijn het er veel te veel voor ons kleine balkon zodat ik er ook een aantal in de tuin kan zetten. Ik dacht altijd dat ik een hekel had aan tuinieren maar als ik op de foto zie hoe blij ik ben dat ik deze bloemetjes in verse aarde kan zetten, dan valt het allemaal wel mee. Toen droeg ik ook al handschoenen, die had ik trouwens ook gekregen voor mijn verjaardag (als grapje) en handschoenen zal ik zeker blijven dragen want ik heb een hekel aan vieze handen maar ik wil ook zeker geen enge beestjes tegenkomen met mijn blote handen

 

Tijdloos: vanaf het moment dat ik een peuter was kreeg ik van mijn vader ei in een beker als ik ziek was. En het klinkt raar maar het hielp me om beter te worden. Later, gedurende mijn relaties, kreeg ik dit ook voorgeschoteld als ik me rot voelde of ziek was en echt, het hielp. Ik maakte het ook regelmatig zelf klaar (ook als ik niet ziek was) want ik vind het gewoon lekker. De beker is lang geleden vervangen door een makkelijker kommetje en het zijn meestal twee perfect gekookte eieren die ik lekker door elkaar prak met veel zout, want voor één ei zet ik geen pannetje op het vuur. André kent deze gewoonte eigenlijk niet maar ik doe het nog regelmatig, ook al weet ik dat ik er nu niet meer beter van word. Op de een of andere manier geeft het me troost en gelukkig vind ik het wél gewoon heel erg lekker
   

13 februari 1979: In Dordrecht op de verjaardag van André Kolopaking. Maar het kan ook Kerstmis 1978 zijn want ik zie kaarten hangen op de achtergrond. Die André was destijds Joop's beste vriend, en ik kreeg hem er gratis bij toen ik met Joop was. Hij was er dan ook altijd en meestal was dat erg gezellig. Hij had zelfs een eigen kamer toen ik met Joop in Zoetermeer woonde. Ik weet nog dat ik die dag een zwarte jurk aan had met een brede grijze suède riem en halfhoge grijze laarsjes. Toen liep ik er vrouwelijker bij dan nu want ik ben haast niet uit mijn regenlaarzen te slaan

 

Voorjaar 1964: ik ben 4 of 5 als ik met mijn moeder op de foto mag. Voor die tijd best bijzonder want bijna niemand had een fototoestel, wij ook niet. Deze foto is gemaakt door onze huisvriend. In de loop der jaren ben ik qua uiterlijk steeds meer op mijn moeder gaan lijken wat niet echt een straf is want mijn moeder is en was een mooie verschijning. Qua karakter lijk ik op geen van twee vind ik, hoewel mijn ouders ook allebei dat zorgzame en hulpvaardige in zich hebben. Ik voel me soms een beetje het 'gekleurde schaap' van de familie, maar dat voelt best goed. Mijn moeder komt bijna niet buiten hoewel ze goed gezond is, Mijn vader loopt tegenwoordig met een stok, maar gaat wél regelmatig boodschappen doen. Ze zijn nu 80 en 74; ik zal binnenkort maar weer eens langsgaan

 

Februari 1982: met mijn eerste hond Silly. Een schat van een 'vuilnisbakkie' die me letterlijk in de armen werd geworpen. Ik moest op een dag even iets ophalen bij de moeder van Wil, mijn schoonzus, en Silly (toen nog Willy) kwam uit haar huis naar de auto rennen. Dus ik riep: "wat een schatje". Het antwoord was: "hier heb je haar riem en mand, neem maar mee". Toen had ik dus een hond. Toen Joop thuiskwam en ik op de bank zat met Silly naast me, zei hij: "wat is dat?" Waarop ik antwoordde: "onze hond" en vanaf dat moment was zij dan ook onze hond. Haar laatste periode heb ik niet meegemaakt omdat ik toen bij Joop weg was, maar ik heb goede herinneringen aan Silly met de lieve wenkbrauwtjes. Ze plaste ook zo leuk, met d'r beentjes laag en wijd. Wist ik veel dat dat normaal was

 

Januari 2008: er kwam 'zomaar' een mooie plant, een helleborus, uit de grond. En verderop nog een paarse en ook nog ergens een hele mooie witte. Ik dacht dat het in de winter een kale boel zou zijn in de tuin, maar dat was dus helemaal niet zo. Natuurlijk is het in de lente en zomer nóg mooier maar de 'winterlook' vond ik ook best mooi. Zeker toen ook de vele witte sneeuwklokjes, gele narcissen en paarse crocusjes en minihyacintjes bovenkwamen. Dus ook in de winter zijn we heel vaak in de tuin geweest, al was het alleen maar om te checken hoe het met de vissen en de vijver ging. De vijver is enkele malen bevroren geweest maar we hebben er een piepschuimen ding in gedaan met een groot rond gat, dus er was zuurstof genoeg. En daar hebben de vissen goed gebruik van gemaakt want ze hebben zich nóg meer voortgeplant
Zomer 1988: Peter wilde in deze periode fotograaf worden en ik was heel vaak zijn oefenmateriaal. Ik maakte me toen nog behoorlijk dik op en mijn oorbellen waren ook niet erg klein. Wat dat betreft ben ik erg veranderd; ik hou het tegenwoordig meer op naturel zonder sieraden. Wij waren op een openlucht festival, ik denk Parkpop in Den Haag en zo te zien dacht ik: als ik maar niet kijk, dan stopt hij wel, of ik probeerde te kijken als een echt model, wat dus niet echt is gelukt. Stiekem vond ik het natuurlijk best leuk al die aandacht en soms kwam er best een foto van waar ik zelf tevreden mee was, zoals deze. Wat ook leuk is, als je er op klikt dan draait die om. Grappig toch?
Oktober 2007: nooit had ik verwacht dat ik zo blij zou worden van een tuin, maar van deze tuin, onze tuin word ik zo vrolijk! Het was 1 van de 10 tuinen die te koop stonden en wij stonden als nr. 73 op de wachtlijst, maar niemand vóór ons wilde deze tuin. Hij was dan ook erg duur vergeleken met de andere tuinen, maar voor ons is hij het dubbel en dwars waard. Er was tot de laatste dag onkruid gewied en het huisje is nooit meer zo blinkend schoon geweest als bij de oplevering, maar het is van ons. Wij zijn er zó trots op en als je ons zoekt, dan zitten we daar, in ons paradijs op aarde in De Delftse Hout
Zomer 1962 denk ik, want zo te zien ben ik een jaar of 3 jaar oud. Volgens mij is deze foto genomen bij de Kralingse Plassen door mijn oom Hein maar misschien weet hij nergens van. Wij hadden in ieder geval geen fototoestel in die tijd. Het kan ook oom Walter geweest zijn, dat was een goede kennis van mijn ouders. Aan mijn glimlach te zien ben ik het gelukkigste meisje van de hele wereld. Ik heb dan ook een hele vage maar wel een hele goede herinnering aan deze zomerse dag
 

Zomer 2006: Op deze foto poseren André en ik voor Peter Monteny, mijn ex. Hij was bij ons om foto's te maken van mij voor Kunztwerk. Ik had een paar persberichten geschreven en daar moest een plaatje bij. Ik vroeg hem na afloop ook nog even een paar foto's van ons te maken met deze als prachtig resultaat. Je ziet hier de liefde vanaf spatten. Wij waren toen ook heel erg gelukkig want we wisten nog van niets. Maar ook nu we weten dat ik geen lang leven zal hebben zijn we nog iedere dag blij met elkaar ook al zien we er nu niet meer zo zorgeloos uit als op deze mooie foto

 

Mei 1998: ik was met mijn broer Jeffrey op vakantie in Zuid Frankrijk. Daar brachten we ook een aantal bezoeken aan neef Fred die daar samenwoonde met een Française en hun twee kinderen vlakbij Cannes. Het was best een leuke vakantie ook al liet Jeffrey heel veel poepjes. Ik werd er altijd boos om (nog steeds trouwens) maar hij vond het normaal om alles maar te laten waaien (nog trouwens). Ondanks dat was het een hele leuke vakantie met prachtig weer en leuke uitstapjes, zoals naar Grasse. Er zijn een hoop foto's van mij gemaakt in de afgelopen 47 jaar (van mijn eerste jaar heb ik helaas geen enkele foto), en dit vind ik een van de beste foto's. Hier vind ik mezelf een beetje stoer en best een beetje mooi
Najaar 2001: op een of ander housefeest in Den Haag. Van de meesten ben ik de naam kwijt maar die twee links zijn Hans Hoogerbrugge en Renske. Die avond zijn ze volgens mij verliefd geworden. Ze zijn nu helemaal gelukkig en getrouwd en hebben samen een dochtertje. Die kale links van mij is PeeWee (Peter Waanders), daar ging ik altijd mee stappen, samen met Nicole, die staat helemaal rechts. Ik beschouwde beiden als goede vrienden maar zowel PeeWee als Nicole zie of hoor ik nooit meer. Zou het dan tóch eng zijn om kanker te hebben?

Zomer 1975 mijn eerste (en laatste) brommer. Een Vespa Ciao uit de Elandstraat in Den Haag. Ik zag hem daar in de etalage en was op slag verliefd: dat was míjn brommer. Mijn oma heeft de helft betaald en ik (of mijn ouders, dat ben ik vergeten) de andere helft. Ik was zo trots op dat ding en 'scheurde' door Delft en omgeving. Mijn outfit is echt van die tijd, dus ik was hartstikke modern in die periode. Mijn haar is vrij tijdloos en dat brilletje was ik een jaar eerder helemaal zelf gaan kopen in Wateringen, en toen nog op de fiets. Ik had toen maat 36 maar het kan ook 34 zijn geweest want ik was echt mager in die tijd. Die schoenen zouden nu nog kunnen, al zou ik er nu niet meer op kunnen lopen. Geef mij maar Crocs, die lopen pas lekker!

12-5-2005: Dit was duidelijk tijdens een potje Catannen bij Jessica. Waarom we zo weemoedig in de camera kijken zal wel te maken hebben met het feit dat Johan toen net 3 maanden dood was. We probeerden ons te vermaken maar heel vaak had ik een dof gevoel van 'er klopt iets niet' terwijl Jessica daar continue mee liep. Dus we hebben het hier best naar ons zin (we deden in ieder geval erg ons best) hoewel dat op de foto niet zo lijkt. Er stond in ieder geval genoeg op tafel maar dat is eigenlijk altijd zo bij mijn zussie

Zomer 1965:  het is de kleuterschool of de eerste klas, dan ben ik hier een jaar of 5 misschien wel 6. Iedereen was gek op de juf, dus ik ook. Het enige wat ik me hiervan nog kan herinneren is dat ik daar heb leren klokkijken. En er was een soort tractortje of zo, meer weet ik niet. Ja, dat deze juf later in mijn poëziealbum heeft geschreven, dus ik ga haar naam opzoeken. Ik ben erg blij dat ik deze foto heb, ook al ken ik niemand meer die hier ook op staat

4 december 1981: ik was een van de getuigen bij het huwelijk van Jessica en Johan. Deze foto is gemaakt tijdens het etentje voorafgaand aan de feestavond. Ik was in die periode niet zo happy want mijn (eerste) relatie met Joop liep op zijn einde. Twee maanden later waren we uit elkaar maar een jaar later kwamen wij weer bij elkaar, ongeveer tot het voorjaar van 1989; toen was het echt definitief over. Naast mij zit mijn vader lekker te kauwen op, ja wat was dat ook alweer? Jessica en Johan zijn samen gebleven tot Johan 3 jaar geleden plotseling overleed. Hij was een nogal prominent aanwezig sociaal figuur in de familie, met voor alles en iedereen een oplossing (hij regelde het wel), dus we missen hem nog regelmatig. Ik denk nog vaak aan Johan, maar Jessica natuurlijk nog veel meer, want dat zij hem heel vaak mist is wel zeker

September 2007: ik had de eerste felle lading bijwerkingen nét achter de rug en was tijdens de expositie van Mijn Ding even gaan zitten omdat ik toen vaak heel erg moe was. Die hoed had ik op tegen de zon (kan niet in de zon met de medicijnen die ik slik) maar omdat het wel grappig stond bij mijn Crocs hield ik hem ook binnen op. Ik zit erbij als de queen herself en zo voelde ik me ook eventjes die dag

Zomer 1971: zo te zien was ik hartstikke hip met mijn hotpants en witte laarzen tijdens het spelletje Monopoly met mijn broer Humphrey en zusje Jessica. Het kan ook een jaar eerder of later geweest zijn, maar ik schat mezelf zo'n 12 jaar op deze foto. Nog steeds ben ik gek op spelletjes en speel ik graag een potje Catan hoewel ik jokeren ook leuk vind. Of een partijtje Pictionary, Triviant of Yahtzee, mij maakt het eigenlijk niet zo veel uit. Gewoon een puzzel leggen vind ik ook nog steeds leuk en kleurplaatjes ook. Tijdens etentjes waar voor onze nichtjes kleurplaten op tafel komen probeer ik er ook altijd een te krijgen, want dat vind ik gewoon leuk, lekker binnen de lijntjes kleuren. Ach, zo heeft iedereen zijn afwijking, maar de mijne is vrij onschuldig

September 1994: Ik was toen nog met Peter, en Sacha was met ons mee op (werk)vakantie naar Portugal. Ze vond het heerlijk om in onze koffer te slapen en zolang het op ons wasgoed was vonden wij het niet erg. In Portugal heeft Peter hele mooie foto's gemaakt van aankomende modellen uit Lissabon en omgeving en ik assisteerde hem met aanwijzingen voor de meisjes, lichtschermen e.d. We hadden speciaal voor Sacha een parasolletje gekocht want het was best heet op het strand met zo'n zwart vachtje. Peter en ik hebben Sacha in januari 1991 uit het asiel gehaald. Toen wisten we nog niet dat het een poedeltje was, omdat ze zwaar verwaarloosd was dus lange dreadlocks had, en Peter riep: ik ga echt niet met een poedel over straat. Wel dus, en hij was heel erg gek op haar, ook nog lang nadat wij uit elkaar waren

Zomer 2004: André was een jaar lang bewoner van de meest omstreden woonboot in de Zuidergracht in Delft. Hij deed dat naar volle tevredenheid van de beheerder want hij repareerde zelf wat nodig was en betaalde op tijd de huurprijs. Uiteraard was ik ook vaak te vinden op dit paradijs in het centrum van Delft. Als je de foto vergroot zie je André maar ook Pippi die over de balustrade gluurt. We hadden uitzicht op het begin van de werkzaamheden aan Zuidpoort maar hadden er geen last van. In het weekend was het dubbel genieten want dan werd er niet gewerkt en was het heerlijk rustig. Ik heb op die plek ook mijn eerste mozaïekkunstwerk in Delfts Blauw gemaakt. Die boot was net zo'n fijne plek als nu onze tuin: een heerlijk rustpunt en ook daar scheen altijd de zon

24 december 2002: André en ik woonden toen even niet samen en ik wilde al heel lang weer een hondje. Sacha was er toen al bijna 2 jaar niet meer. Ik ging die dag naar Jessica en Johan want zij hadden er een puppy bij uit een gezin dat er niet meer voor kon zorgen, en ik wilde dat hondje dus wel zien. Het schattige bolletje wol heette Phoebe toen ze bij Jessica in huis kwam maar was door Kim en Mandy omgedoopt in Quinty. Hun machohondje Bobby vond het maar niks zo'n kleine druktemaker in huis die ook nog niet eens zindelijk was, dus ik mocht het leuke mormeltje meenemen! En ik was blij! Zo blij dat ik gelijk doorreed naar André om mijn nieuwe hondje te laten zien. De volgende dag vond ik dat ze een passender naam nodig had want ik vond het gelijk al een kleine dondersteen en nu is Pippi dus al 5 jaar ons hondje. Soms heel erg stout maar heel vaak ook heel erg lief!

Oktober 1995: Ik was op vakantie met mijn vriendin Nicolette. We deden een rondreis Florida en de Bahama's. Op deze foto lig ik in een hangmatje op Paradise Island. Wat me nog heel goed is bijgebleven van dat moment, is dat ik, toen ik door de palmboombladeren naar de blauwe lucht keek, ik me een heel gelukkig mens voelde. En dat gevoel kreeg ik korte tijd later ook héél even nadat ik in een bassin een dolfijn mocht voeren; met een dode vis in mijn mond. Dat gevoel in die hangmat was toch nét iets prettiger

Lente 1974: tot mijn veertiende ben ik echt een kind geweest maar vanaf het moment dat Jeffrey, mijn oudste broer met zijn vriendin Friedel thuiskwam begon er vorm in mij te komen. Niet zozeer door hun maar door het feit dat ik ouder was dan Friedel (maar 3 maanden, maar toch) en dat ik besefte dat ik in een kinderbadje in de tuin met sop zat te spelen, terwijl Sjefke met Friedel aan het spelen was. Tijd voor een grote verandering dus ik werd in vrij korte tijd jonge vrouw én hartstikke hip. Die appelgroene broek is lange tijd favoriet bij mij geweest. Wijde pijpen waren in dus mijn moeder naaide er stukken afwijkende stof in om ze te laten uitwaaieren. Tjeemig, wat was ik hip!

Zomer 1963: ik ben volgens mij de eerst gesignaleerde hangjongere in Delft. Degene die mij vasthoudt is een vrouw (toen een meisje van ongeveer 13 jaar) die soms aan mijn moeder kwam vragen of ze mij mee mocht nemen naar het speelplekje tussen de Hendrick de Keyserweg en de Van Lodensteynstraat. En gelukkig mocht dat wel eens. Op deze leeftijd kon ik alleen maar hangen, maar een paar jaar later kon ik draaien en slagen maken rond zo'n stang. Echt goed ben ik er nooit in geworden want ik was toch altijd een beetje bang om op mijn hoofd te vallen. ik was ook nooit goed in gymnastiek en tot op de dag van vandaag hou ik niet van sport, niet om te doen en zeker niet op tv

Mei 2007: ik was nog nooit naar De Keukenhof geweest. André had het geweldige idee om dan gewoon een keer te gaan maar dan héél vroeg; volgens mij kon je dan ook gratis ontbijt krijgen. Nou, ik heb een vreselijke hekel aan (zinloos) vroeg opstaan, maar voor een uitgebreid ontbijt (of een vakantie) kom ik wel, al is het krakend, mijn bed uit. Dus om zes uur in de ochtend zaten wij in de auto en het was hartstikke gezellig! Tot we bij De Keukenhof kwamen want wij waren niet de enigen met zo'n ontbijtbonnetje. We zijn dus eerst het park in gegaan en dat was heerlijk rustig. Mooie tulpen gezien die nog dicht zaten en hier en daar leuke foto's gemaakt. Toen iedereen zijn buikie rond had zijn wij ook het restaurant ingepiept (ze gingen al sluiten!) en hebben nog wat broodjes en beleg meegegraaid. We hebben alles heerlijk buiten in de vroege ochtendzon opgegeten. Soms moet je dus even doorbijten om iets leuks mee te maken, want dat was het!

22 maart 1963: denk ik want ik was jarig die dag, dat weet ik wel, maar of ik nu 3 werd of 4 of misschien wel 5, ik weet het niet. Ik heb niet zo'n verstand van kinderen dus ook niet van mezelf op die leeftijd. Wat ik me herinner van die dag zijn de kralen. Die pop ziet er een beetje ouwelijk uit voor een pop en die heb ik dan ook niet meer in mijn geheugen. Wat ik nog wél weet is dat ik altijd alles moest delen met mijn broers en zusje. In dit geval dus mijn pop. Jessica was toen pas 1 of 2 dus die had meer aandacht voor wat er in haar luier zat dan in mijn kralen of pop. Maar later hebben wij inderdaad wel eens samen 1 pop gekregen, zelfs een poosje samen een paar schoenen gedeeld. Ja, de tijden toen waren niet zo rijk als nu. Ik vind het dan ook volkomen belachelijk als kinderen zo verwend worden dat ze van verveling niet weten wat ze moeten doen. En alles maar normaal vinden. Als ouders, opa's en oma's, onderwijzers en leraren de kinderen beter zouden leren om te delen en de kinderen niet zoveel te laten bezitten dan zou de wereld er een stuk zonniger, minder agressief en minder gewelddadig uitzien. Mijn zus(je) is inmiddels 47 en ik ben 49 en wij zijn gelukkig niet zo bezitterig. Ze mag nu best een keer met mijn pop en kralen komen spelen of gewoon een potje Kolonisten van Catan natuurlijk!

Augustus 2007: In 1989 leerde ik Tineke kennen als de moeder van mijn toenmalige vriend Peter. We moesten even wennen aan elkaar want we zijn nogal verschillend. Zij vond mij maar een flapuit (en eigenlijk te oud voor haar zoon en och hemel, ik bleek ook nog een gescheiden vrouw!) maar al gauw vonden we elkaar erg lief. In het begin vond ik Tineke een deftige 'Beatrix', want zij en Henk stonden ons altijd uit te wuiven als we wegreden. Ons hondje Sacha was altijd welkom in hun huis en ze heeft daar dan ook heel wat van onze vakanties doorgebracht. Tineke en ik hebben nogal wat thee gedronken samen (mét een stukje chocola want dat vindt ze altijd zo lekker bij de thee), en soms stond ik vroeg op de stoep als ik toch niet meer kon slapen en zin had in een ontbijtje. Ik kon altijd bij hun aanschuiven. En zeker nu ik ziek blijk te zijn staat Tineke altijd voor me klaar. Bijna iedere zaterdag krijgen we soep. Soms komt ze het brengen, samen met Ruby hun hondje, soms halen wij het op of staat het al klaar bij hun voordeur. We hebben ook best wel eens een meningsverschil gehad maar daar zijn we altijd weer uitgekomen. Tineke is gewoon mijn allerliefste ex-schoonmoeder en ik ben erg blij dat wij vriendjes zijn gebleven nadat Peter en ik uit elkaar gingen. Ik ben ook erg blij dat zij en Henk vlakbij de tuin wonen in Delfgauw; dan komt ze lekker vaak langs!

22 maart 2005: dat weet ik wél zeker want ik was jarig en André kwam mij van mijn werk ophalen. We reden gelijk door naar het strand in 's Gravenzande. Hij had een lekker sapje en vers fruit meegenomen dus dat hebben we heerlijk opgesmikkeld in de beschutte duinen. We zijn gek op de zon dus al is het januari, februari of maart; zodra het kan zijn we buiten! Jammer dat ik niet in de zon mag met de medicijnen maar als ik een hoedje opzet gaat het best. Op de foto zie je hoe liefdevol André mijn hoofd kust. Dit is echte liefde! Zucht!

deze website wordt gesponsord door

de enige écht 

onafhankelijke organisatie

 

naar vandaag    

naar boven 

reageren?   

www.jnana.nl

www.ziggiez.nl

www.kuuksen.nl

www.youbedo.nl

www.voor-altijd.nl

www.zorgdrager.eu

taarten van Nicolette

www.senioren-respons.nl

www.handdoekhobby.nl

www.denieuwehypotheken.nl

www.kokenzonderdieren.blogspot.com